سلام دوستان کسی هست اینجا انشاء درباره ستاره نوشته باشه؟(از اینترنت نباشه)معرکه میزنم.

مقدمه: ستاره را که نگاه می کنم چه سوسویی می زنند، از دور چشمک پرانی می کنند و خود نمایی، خدای ستارگان را سپاس که خوب می داند چه کار می کند. بدنه: در کهکشان بزرگ راه شیری هزاران ستاره وجود دارد که کسی نتوانسته آنها را ببیند، رصد کند و یا اطلاعات کاملی ارائه دهد. هر نوری که در آسمان سوسو می زند ممکن است منبعی نداشته باشد، زیرا نور ستارگان ممکن است مدتها بعد از خودش به ما برسد،  ستارگان خودشان نور دارند و به سیاره هایی مانند ماه اعطا می کنند. ستاره هایی که در آسمان شب به چشم می آیند بسیار زیاد هستند که شامل شباهنگ، سهیل، نگهبان شمال، کرکس، شعرای شامی، قلب عقرب، دنب و دبران می باشند. خورشید ستاره ای بزرگ است که نور بی مانندش همه جهان را روشن کرده است.این ستاره بی نظیر نورش را به همه ارزانی داشته داشته و بی هیچ توقعی همه را انرژی، شادی و سرسبزی عطا می نماید. در یکی از شبها کم دلم گرفته بود و تنها بودم از پنجره اتاقم بیرون را نگاه کردم که یک ستاره چند خوشه دارد و بسیار زیبا و جذاب است.پولک‌های درشت و منجوق های دوخته شده به سینه آسمان که از دور سوسو زنان به من چشمک می زدند. فردا که به مدرسه رفتم این ماجرا را برای معلم علوم و جغرافیا تعریف کردم و این یک ماجرای جذابی به همراه داشت. این دو معلم از حرف من به وجد آمدند و قرار شد با کمک آموزش و پرورش منطقه یک کارگاه نجوم برگزار کنند من از خوشحالی نمی توانستم خودم را کنترل کنم. هر شب به ستاره ها خیره می شدم و لذت می بردم. بعد چند روز دو نفر با یک تلسکوپ وارد مدرسه شدند. بچه ها هم رفتند و برای سر شب آمدند و بعد از خوردن شام رصد ستاره ها آغاز شد. ستاره شمالی، شباهنگ و ماه را از نزدیک دیدیم و لذت بردیم. بعد آن به نماز خانه رفتیم و با یک فیلم حادثه بزرگ یا بیگ بنگ و پیدایش اقیانوس آرام را  که شبیه سازی شده بود را هم دیدیم. نتیجه گیری: خدای این همه رویدادهای زیبا چه کسی است، این همه ستاره، سیاره، کهکشان، زمین و دریا را خلق کرده و ما هیچ سپاس گزاری بلد نیستیم.